Similar-but-different roleplay
Hetzelfde maar toch anders rollenspel – bij betwiste kindermishandeling
Wat te doen als het ontwikkelen van een veiligheidsplan traag verloopt of steeds weer door dezelfde discussies over schuld en verantwoordelijkheid vastloopt? Als er geen duidelijkheid is over de oorzaak van letsel bij een kind en professionals vermoeden dat er sprake is van fysieke kindermishandeling of seksueel misbruik?
In plaats van aan te blijven dringen op een bekentenis kun je ook gebruik maken van ‘what if scenario’s’!
Na deze tweedaagse training Similar-but-different roleplay;
- Heb je nieuwe technieken waardoor je samen kunt blijven werken aan een veiligheidsplan,
- Weet je hoe je, door gebruik te maken van een hypothetisch gezin, toch kunt komen tot afspraken voor het veiligheidsplan,
- Ben je niet meer afhankelijk van een bekentenis of van een aantoonbare schuldige om toch de veiligheid in het gezin te herstellen.
Praktische informatie
- Accreditatie
- Trainer
- Voor wie
Beschikbaarheid
| Startdatum | Start - eindtijd | Locatie | Plekken |
|---|
Overige informatie
Programma
Inhoud van deze training Similar-but-different Roleplay
Dag 1
- Opbouw Resolutions Approach
- Werkwijze Similar-but-different roleplay
- Samenwerkingsafspraken met ketenpartners, rol en taakverdeling
- Voorbereiding; risico-uitspraken en gewenste situatie
- Leren van voorbeelden
- Scenario schrijven; welke dynamiek moet besproken worden
- Vragen bedenken voor verschillende thema’s
- Rollenspel oefenen
Terugkomdag
- De deelnemers brengen eigen casuïstiek in (het liefst middels beeldopname’s) en koppelen hier leervragen aan.
Inhoud training
Het ‘Similar-but-different roleplay’ is ontwikkeld voor situaties waarin het ontwikkelen van een veiligheidsplan vastloopt doordat er grote meningsverschillen zijn over het ontstaan van letsel bij kinderen.
Professionals die zich zorgen maken over de veiligheid van een kind/kinderen in het gezin. Er zijn bijvoorbeeld verwondingen gezien bij het kind die door medici geduid wordt als toegebracht letsel, (fysieke mishandeling) of er zijn signalen van seksueel misbruik. En ouders die zeggen dat het niet klopt. Zij zeggen bijvoorbeeld dat er geen sprake is van mishandeling binnen hun gezin, dat er een andere oorzaak is voor het letsel van hun kind. Dan kan er een patstelling ontstaan waarin je blijft discussiëren over wat er in het verleden is gebeurd.
Medisch of justitieel onderzoek zal niet in alle situaties uitsluitsel kunnen geven over wie het letsel veroorzaakt heeft. De meningsverschillen bemoeilijken het gezamenlijk maken van een veiligheidsplan. Professionals vinden het belangrijk dat ouders inzien dat zij in het verleden verkeerd gehandeld hebben en ouders kunnen dit niet tonen aangezien zij een andere oorzaak zien van het letsel bij hun kind.
In de jaren 90 is door Susie Essex en collega Colin Luger, John Gumbleton en Andy Lusk ‘The Resolutions Approach’ ontwikkeld. Zij hebben technieken ontwikkeld (o.a. ‘Words and Pictures’ en ‘Smililar-but-different roleplay’) om te komen tot een beoordeling van situaties waarin er sprake is van aanhoudende meningsverschillen en het creëren van een betrouwbaar veiligheidsplan. In hun aanpak gaat het vooral om ‘Niet het individu, maar de context veranderen’.
Het effect van ‘The Resolutions Approach’ is niet afhankelijk van een bekentenis of van een aantoonbare schuldige. Dit vereist een nauwe samenwerking tussen de ouders/verzorgers en hun familie-netwerk, die bereid zijn mee te werken aan het programma.
